Мариян Гоцев – Искам да съм момиче

Росен Тошев, One Bulgarian Rose, 2016 г., 90х90 см, маслени бои, платно

 

 

Искам да съм момиче

По Анди Уорхол

Славянска версия

 

 

Една баба, която продаваше зарзават на женски пазар,

използвА намалението да отиде на пазара за SVG файлове,

за да украси codeless Платформата си,

с което смяташе да умори от глад злобните си колежки.

Подобно на зукърбърг с калпавото му недоносче, бабата мислеше мащабно.

 

Доставчикът й на платформени решения нямаше това, което й беше нужно,

за това се налагаше да излиза навън.

 

От малка си беше башка чешит.

Подиграваха й се в онези времена, когато за идентификация ползваха инкрементал – тъпанари!

Те и сега май го ползват

 

Не, че зукърбург е мислил мащабно, но му се получиха нещата, заради смахнатото естество на човека,

мърмореше си бабата на път за пазара на SVG файлове.

 

От Findайкънс й предложиха 65% намаление ако се абонира за техния нюслетър бюлетин,

но тя им отказа и купи 10 по 2 долара парчето.

Половината не се мащабираха.

 

Вие знаете ли, че една проверка за паралелна обработка може буквално да ви съсипе проекта, ядосваше се бабата.

Беше започнала търговия на дребно в онези времена, когато още нямаше гугъл и нямаше кой да ти каже нещо за тази „сложна“ професия.

Тогава по площадите излизаха сини ченгета и крещяха „врeмето е наше“. Оказаха се прави.

Тогава бабата беше малко момченце и им се радваше, докато хапвайки гъста пилешка супа гледаше репортажите от „народното“ „събрание“.

По селския мегдан вървеше един господин, който външно приличаше на човек, и полит-коректно крещеше.

 

Един колега й каза, че капитализмът щял да купи гнилата му путка и бабата се опита да визуализира какво точно е гнила путка.

 

В далечната 1970 година, когато баща й цар Борис ходеше на лов без охрана,

умря по-голямата й щерка.

Бабата ви 2 седмици.

А майка й (по-малката й дъщеря) се кри като животно в ъглите на къщата уплашена до смърт.

Преди това майка й я беше била за една открадната саксия, а после майка й я би защото не можеше да брои до 10.

Умря от медицинска грешка.

Бог й беше казал, че ако до 18 не я оженят ще си я прибере.

 

Бабата беше вещица. Имаше свещ от божи гроб, с която прогонваше лошото време.

Когато бабата умря, бабата си запази свещта й и няколко снимки.

На погребението й пусна хубава музика от грамофонна плоча, за да не скучаят гостите, но й направиха забележка.

 

Хубавото на ставането в 3 часа сутринта е, че можеш да измислиш нова идеология преди закуска. Домейните са запазени.

 

Защо по дяволите трябва да те ядосам, за да си кажеш истината…

 

 

Меринджей от маалата

С посвещение: Добчев глей си работата 🙂

Постмортем

 

 

Крадецът на праскови

 

Кой сте вие, кой ви познава и кой го е еня за вас

Щом добре не сте се продал

И нямате ускар

 

Светли величия вече високо звезди

Лолова, Тасева, Коканова

Татяна, Леда, Невена

Кои сте вие, кой ви познава и кой го е еня за вас

Щом добре не сте се продали

И нямате ускар

 

Едно на милион

След силно надвикване

На пода на борсата

Новата смяна успяват понякога

Да се продадат

С номинация за ускар

Нисък кредитен рейтинг

 

 

 

 

Уморените дървета ги убиват нали

Кандидатура за конкурс за сексуална поезия

 

Оранжевото куче иска да оноди оранжевия котарак

Това е невъзможно

Оранжевият котарак си спомня че е искал да оноди други котки

Това е невъзможно

Гневен минувач ми повелява да убия умореното дърво в градината ми

Това е невъзможно

Умореното дърво в градината е вече мъртво

 

 

 

 

Посвещение на Ваня Вълкова

Физиологичен и транскриптомен анализ на хетероморфни листа и хидрофилни корени

Старостилно

 

 

Жената с хетероморфните котки

Храни своите електронни гълъби

Играе с електронни кълбета и нишки от прах

Нейното порцеланово вчера

Ухае на чай

Яростно отрицание

Меланхолия

Канела

И ябълков пай

 

списание „Нова социална поезия“, бр. 28, май, 2021, ISSN 2603-543X

Yangi ijtimoiy she’riyat uchun manifest

Венци Арнаудов, Юмрукът, 2018

 

1. Biz yaratadigan she’riyat o’ziga xos ma’noda siyosiy, do’st va dushmanni aniq ajratib turadi. Bir qator shoirlar sifatida tashkil etilganimizdan boshlab, biz uchun murosasiz dushmanlar: a) lifestyle adabiyoti barcha turlari bilan; b) universitet infratuzilmasida parazitlik qiluvchi adabiyotlar; va d) a va b kichik bo’limlar orasidagi gibrid qarindoshlar o’rtasidagi tijorat yo’naltirilgan tajribalar.

1.1. „Lifestyle adabiyoti“ deganda biz muallif ozmi-ko’pmi xabardorlik darajasi bilan bitta iste’molchiga yo’naltirilgan „o’zi uchun madaniyat“ tomonidan yaratilgan ehtiyojlarni qondirishga intiladigan qidiruv va taklif mexanizmlari bilan boshqariladigan mahsulotni tushunamiz. Boshqacha qilib aytganda, biz o’zimizni iste’mol mahsulotlari va xizmatlaridan „yasashimiz“ mumkin bo’lgan sahro sarobidir. Bunday yaratilgan mahsulotlarda muallifning vaqti vositachilik qiladi va taxminlar tufayli kamayadi, ularning bajarilishi estetikani rad etishni va ko’pincha ishlab chiqaruvchi sub’ektning etika avtonomligini nazarda tutadi. Shu ma’noda, lifestyle adabiyoti „muallifning o’limi“ postmodern tushunchasining tijorat ekvivalenti sifatida qaralishi mumkin, bunda ushbu turdagi adabiyot „yuqori“ (universitet) postmodernizm bilan uchrashadi va birgalikda yashaydi.

1.2. Ikki sherik: bir tomondan, lifestyle bo’yicha adabiyotlar, ikkinchidan, akademik postmodernizm nafaqat bir-birlari oldida, balki o’quvchilar oldida ham uyalish uchun sabab bor. Biroq, postmodernistlar tomonidan ilhomlanib, universitet infratuzilmasida parazitlik qiladigan adabiyotlar yanada nozik holatda. „Baland“ va „past“ yo’nalishlarga oid nazariy alibidan farqli o’laroq, juftlikdagi baland bo’yli sherik yomon vijdon qoldiqlaridan xalos bo’lolmaydi, ayniqsa, G’arb akademiyasida mavjud bo’lgan nutqlarga tayanish kerak bo’lganda. Oxir oqibat, ritorika chap bo’lsa ham, ko’proq nazariy sherik asosan lifestyle mahsulotlarini baholashga xos bo’lgan neo-liberal bozor qonuniyatiga murojaat qiladi: „eng ko’p sotilgan bolgar yozuvchisi“, „chet elda eng ko’p nashr etilgan bolgar yozuvchisi“ va boshqa reytinglar tijorat muvaffaqiyati. Bu muvaffaqiyat qay darajada tijorat maqsadlarida yoki umuman Bolgariya jamiyati uchun odatiy bo’lgan xususiy manfaatlar va xususiylashtirilgan davlat (oxir-oqibat jamoat) resurslarining oligarxik birlashuviga asoslanganligi haqida alohida savol tug’iladi.

1.3. „Universitet infratuzilmasida parazitlik qiluvchi adabiyot“ deganda, biz ta’rifning baholash soyasidan farqli o’laroq, „parazitlik“, avvalambor, yozuvchining iqtisodiy ehtiyojidan kelib chiqqan ijtimoiy-madaniy (va nojo’ya jihatdan) tushunamiz. O’qituvchilar uchun ish haqi (yoki aspirantura stipendiyasi) ko’rinishidagi past, ammo nisbatan ishonchli daromadga tayanib, bu amalda har kuni 8 soatlik ish kunini anglatmaydi. Agar siz yozganlaringizni va o’zingizni yozuvchi sifatida sotishga amalda tayyor bo’lmasangiz, unda universitetdagi ish yozuvchi uchun qonuniy va munosib tanlov bo’ladi. Raqobatdoshlikni buzish uchun universitet infratuzilmasi (binolardan bepul foydalanish, akademik malaka va unvonlar orqali ommaviy axborot vositalari va hakamlar hay’atiga kirish, oxir-oqibat tez-tez o’qitiladigan va hattoki imtihonlarni o’tkazadigan talabalar auditoriyasini jalb qilish) ishlatilganda qabul qilinishi mumkin bo’lmagan parazit moment aralashadi va qatlamga aylanadi, adabiy muhit bir vaqtning o’zida o’zini shoir sifatida namoyon qiladigan universitet professor-o’qituvchilari foydasiga.

1.4. Hozir, ehtimol, siyosiy do’st va dushman o’rtasidagi farq deb belgilashda paydo bo’ladigan eng muhim savol. 1 million dollarlik savol: dushmanlar nima uchun kerak? Javob oddiy, balki o’ta sodda: 90-yillarning oxiridan boshlab adabiyotda o’n yillik tinch o’tish, do’st-dushman tafovutining paydo bo’lishini adabiy sohada samarali keskinlikni tiklashning muhim harakatiga aylantirdi. Simeon II tomonidan boshlangan siyosiy tizimning parchalanishi adabiy tizimda aynan uning ekvivalenti bor: 90-yillar postmodernizmining radikal siyosiy salohiyatini siyosiy hayot tarzidagi adabiyotlar bilan, tinchlik bilan aloqada bo’lish uchun qulay bo’lgan siyosiy bo’lmagan martaba akademik-korporativ manbasiga aylantirish, tijorat jihatdan maqbul gibridlarni anglab yetish. Radikal siyosiylashuvni adabiy maydonga qaytarib, biz siyosatsizlashtirilgan akademik-korporativ postmodernizm / neo-avangard, yengil uslubdagi adabiyotlarni va ularning tijorat jihatdan optimallashtirilgan gibridlarni dushmanimiz deb ochiq e’lon qilamiz.

1.5. Biz har bir ketma-ket hukumat tomonidan astoydil o’stirilgan bir qurbonlik madaniyati doirasida yashayotganimiz sababli, biz dushman deb e’lon qilgan adabiyotdagi tinch o’tish holati vaziyati o’zini „qurbon“ deb atash imkoniyatini boy bermaydi. Haqiqiy va ramziy boy va qudratli odamlar qurbonning niqobini beradigan birinchi yoki oxirgi marta bo’lmaydi. Darhaqiqat, eski ijtimoiy elita tomonidan qurilgan tinch o’tishning butun madaniyati kelajakdagi „qurbonlar“ haqida qo’rqinchli vosita yordamida har qanday erkinlikning namoyon bo’lishiga to’sqinlik qilishga asoslangan. Bilamizki, ular o’zlarining imtiyozlarini himoya qilish uchun yolg’on gapirishadi va ular uchun qo’rqib, qurbon niqobini berishadi. Biz „qurbon“ niqobi ostida adabiyotdagi tinch o’tish holati, lifestyle va akademiklikning guruh buzuqligi, boshqacha qilib aytganda, bizning dushmanimiz yotadi, deb ta’kidlaymiz.

2. Biz bu yerda manifestni e’lon qilgan yangi ijtimoiy she’riyat, birinchi navbatda, muallif „o’limi“ ning turmush tarzi-akademik iste’molidan keyin qayta tiklangan muallifning she’riyatidir. Bartning kontseptsiyasini ko’r-ko’rona tijoratlashtirish uning o’lim haqidagi buyrug’ini amalda imzolashni anglatadi. Amalda, lifestyle adabiyoti va „yuqori“ akademik postmodernizm o’rtasidagi tijorat jihatdan optimallashtirilgan gibridlar „muallifning o’limi“ g’oyasining inqilobiy anarxistik salohiyatini qaytarib bo’lmaydigan tarzda o’ldirdi va ko’mdi. Bunday vaziyatda biz muallifning tirilishini axloqiy xatti-harakatlar qilish imkoniyatining so’nggi kafolati sifatida e’lon qilamiz, ya’ni, bu erkinlik. Bizning ko’zimiz oldida muallifning adabiy maydonning chuqurligiga nazariy jihatdan itarilishi uning mahsulotlarini ommaviy axborot vositalari, hakamlar hay’ati, grantlar ko’rinishidagi hokimiyatning signal-to’q sariq do’konida joylashishi uchun alibi bo’lgan film namoyish etildi. , tarjimalar, davlat buyurtmalari. Ushbu muallif haqiqatan ham o’lik va hatto chirigan. Muallif erkinlikning so’nggi kafili sifatida yashasin!

2.1. Axloqiy mas’uliyat yuklanishi mumkin bo’lgan sub’ekt sifatida muallif figurasini reabilitatsiya qilish tinch o’tish rejimining zulmatiga qaratilgan. Haqiqat yo’q, shuning uchun biz harakat qilyapmiz, adabiy va ilmiy faoliyatimizni „amalga oshirmoqdamiz“, akademik adabiy tarixni yozmoqdamiz, shu bilan birga adabiyotni yaratmoqdamiz, ahamiyatsiz o’yinda o’ynaymiz va penalti tepmoqdamiz. Agar 90-yillarda „haqiqat“ tushunchasining relyativizatsiyasi eski rejim mafkurasining dogmatik „haqiqatlari“ ga putur yetkazadigan o’yin rejimida sodir bo’lgan bo’lsa, unda 10-yillarda ushbu akademik-hayot tarzidagi nisbiylik haqiqiy siyosiy va realga ega bo’ldi jamoat adabiy manbasini korporativ xususiylashtirishning iqtisodiy o’lchovlari. Bunday vaziyatda biz yangi ijtimoiy she’riyatni tushunishda umumiy tushuncha bo’lgan bitta haqiqat adabiyotini himoya qilamiz. O’yinni yaratuvchilar buni o’zlarining akademik apparatlari va lifestyle tasvirlari haqidagi haqiqatlari orqali yakunladilar. Haqiqat adabiyoti sifatida yangi ijtimoiy she’riyat – bu adabiyotga qo’shimcha ravishda akademik o’yinlardan va hayot tarzi uchun xafagarchilik va o’yin-kulgidan ozod bo’lish istagi.

2.2. 90-yillar she’riyatida Ani Ilkov va Zlatomir Zlatanovlarning nomlari bilan bog’liq bo’lgan yuqori yutuqlarida hech qachon zamonaviylikning tugallanmagan loyihasi sharoitida adabiy va siyosiy aloqalar sifatida ulug’vorlik estetikasi hech qachon tark etilmagan. Ushbu shoirlarni o’qituvchisi deb ataydigan akademik postmodernizm, birinchi navbatda, ulardan diskursiv o’yinlarni oladi va post-strukturalist jargon bilan o’ynaydi va fonda ularning so’nggi ekzistensial kafolati siyosiy bo’lgan ulug’vorlikning kuchli estetikasini qoldiradi. Simptomatik – bu shov-shuv bo’lib, 10-yillarga tinch yo’l bilan o’tish kuchayib boradi, yuksak estetikadan tortib to go’zallar estetikasining tobora ochiq tijorat quchog’iga qadar.
Akademik postmodernizm va lifestyle adabiyoti o’rtasidagi eng muvaffaqiyatli gibrid mavjud bo’lganda, go’zallik estetikasi tijorat holatiga aylanadi, bu esa zarur bo’lib qoladi va allaqachon haqiqatan ham siyosiy retseptlar taklif qiladi – „norozilik bildiruvchi odam chiroyli“ – to’g’ridan-to’g’ri PR kampaniyasiga kiritilgan Ichki ishlar vazirligining 2014 yil yozidagi norozilik namoyishlariga qarshi. Ijtimoiy she’riyat tijorat doirasida siyosiy radikalizmni adabiyot va jamiyatga qaytarish vositasi sifatida ulug’vorlik estetikasiga qat’iy va majburiy ravishda pul tikadi. Akademik postmodernizm va lifestyle bo’yicha adabiyotlarni gibridlashtiradi.

2.3. G’arb tsivilizatsiyasi doirasida qayta ko’rib chiqilmaydigan qiymat sohalarini transsendensiyasi va farqlanishidan chekinayotgan ijtimoiy-tarixiy (axborot texnologiyalari, biotexnologik va boshqalar) sharoitida ulug’vorlikning estetikasi ilohiyotning dunyoviy himoyachisidir. Biz adabiyotga qaytmoqchi bo’lgan erkinlik, she’riyatning bozor, davlat va ilm-fan mafkuralariga nisbatan avtonomiyasini murosasiz ushlab turmasdan imkonsizdir. Ammo bu muxtoriyat biz izlayotgan erkinlik shartlarini amalga oshirish uchun yetarli emas. Muallifning axloqiy mavzu sifatida reabilitatsiyasi, shuningdek, haqiqat adabiyoti kontseptsiyasi transandantal asoslarsiz imkonsizdir. Qariganimiz sayin biz mavzu va haqiqatning o’ynoqi to’xtatilishi nimaga olib kelishini o’z ko’zimiz bilan ko’rdik, uning so’nggi poydevori yagona transandantal bo’lishi mumkin – akademiyalarda va savdo-sotiqda to’g’ridan-to’g’ri to’lov. Oxirgi poydevorlari transandendental bo’lgan axloqiy (mas’uliyatli) mavzu va haqiqatsiz ijtimoiy adolat bo’lmaydi. Adolat g’azabisiz she’riyat bo’lmaydi.

09.09.2016, Sofiya

 

Rus tilidan O’zbek tiliga Kabirov Islyam tomonidan tarjima qilindi.

 

Списание „Нова социална поезия“, ISSN 2603-543X

 

Tokio Hotel – Черно

Росен Тошев, Роден независим, 2009 г., 200х300 см, c-print, винил

 

Светът ни е вече друг
Обърнал се е до последния камък
Ала не се боим
Все още не
Бягаме към непознатото
На броени метри сме
Остава само още малко
Само още малко
Зад нас е мрак
Пред нас – лежи нощта
И няма връщане назад
Така е по-добре
Къде са всички, които бяха до нас?
Нима се изгубихме някъде по пътя?
В светлината е толкова тъмно
Тук е всичко и нищо
Но само тук
Принадлежим
Ще извървим последните крачки
И заедно ще изгорим пътя назад
Ела
Зад нас е мрак
Пред нас – лежи нощта
И няма връщане назад
Така е по-добре

 

Превод от немски Елизабет Йоскова

 

Tokio Hotel – Schwarz

 

списание „Нова социална поезия“, бр. 28, май, 2021, ISSN 2603-543X